| Wizyty:
start: 2007-07-03
[4320757]
Wizyt łącznie
[1597]
Wizyt dzisiaj |
[278]
Zarejestrowanych użytkowników
[1]
Zalogowanych
[907]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[21]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(907 dokumentów/strona 3 z 114/dokumenty 17-24)
>>
|
|
NAT DOVE. CZŁOWIEK RENESANSU |
| Autor: administrator, 2018-08-05 13:13:35 |
 NAT DOVE. CZŁOWIEK RENESANSU. Living Blues No 217 II-III.2012
by Barry Lee Pearson
Z Houston do Hollywood, do Francji i Japonii, a w końcu do Bakersfeld w Kalifornii - życie bluesowego shoutera Nata Dove’a było niekończącą się podróżą. Performer, sideman, multiinstrumentalista, kompozytor, aranżer, autor tekstów, historyk muzyki, folklorysta i ambasador kultury – poznał od podszewki niemal wszystkie aspekty przemysłu muzycznego. Dove nie wierzy w klasyczne podziały gatunków muzycznych, woli postrzegać afro-amerykańską muzykę w szerszym kontekście afro-amerykańskiego folkloru i kultury. Nasz wywiad koncentruje się na jego bluesowych przygodach. Doświadczenia muzyczne Nata obejmują – choć nie ogranicza się tylko do nich - doo wop, teksański blues i boogie, jazz, West Coast R&B, gospel i disco. Poza występami scenicznymi aktywnie uczestniczy w projektach edukacyjnych i propaguje bluesa w szkołach. Wywiad z Dovem powstał w lipcu 2011 roku podczas Smithsonian Folklife Festival w Waszyngtonie.
c.d. w dziale Artykuły |
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
DADDY MACK ORR |
| Autor: administrator, 2018-08-05 13:11:16 |
 DADDY MACK ORR. Living Blues, No 209, X.2010
by Melanie Young
“Na wszystko przychodzi czas”
W ostatniej dekadzie kariera bluesmana Daddy Mack Orra rozkwitła. Pochodzący z Memphis Orr wydał w Inside Sounds cztery albumy: „Fix It When I Can”, „Slow Ride”, „Bluestones”, i najnowszy „Bluesfinges”. Na trzech ostatnich pojawia się w podwójnej roli - jako harmonijkarz i producent płyty - Billy Gibson. Wydany w maju „Bluesfinger” podbija szturmem stacje radiowe całego kraju.
Trasa koncertowa Orra i jego zespołu – gitarzysty rytmicznego Harolda Bonnera i basisty Jamesa Bonnera, wcześniej muzyków sławnych The Fieldstones z Mississippi, i perkusisty Williama Faulknera – zaprowadziła go z Londynu w stanie Ontario do stolicy Anglii, i z powrotem. Jamował z muzykami miary Keitha Richardsa i Rona Wooda, zagrał tytułową rolę w „Plain Man Blues”, dokumencie wielokrotnie nagradzanego Jima O’Donnella, a pojawienie się na łamach jesiennego wydania amerykańskiego magazynu AARP [pisma wpływowego amerykańskiego związku emerytów] zapewniło rekordową sprzedaż pisma.
c.d. w dziale Artykuły |
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
RICHARD COUSINS |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:39:32 |
 RICHARD COUSINS. Living Blues No 209, X.2011
by Lee Hildebrand
Robert Cray i Richard Cousins byli dziećmi wojskowych. Mieszkali tuż obok siebie w Tacoma, blisko Fortu Lewis w stanie Washington. Choć zaprzyjaźnili się dopiero w szkole średniej, obu w tym samym czasie porwała muzyka Beatlesów, obaj sprawili sobie instrumenty i dorastali w domach, gdzie z fonografów płynęła muzyka Raya Charlesa. Zanim pochłonął ich blues, Cray i Cousins (o rok młodszy od Roberta), grali razem w zespołach rockowych.
„Kiedy mieliśmy 18, 19 lat, Robert był o wiele bardziej zaangażowany ode mnie – wspomina urodzony w Oakland, dziś 56-letni basista – zanim założyliśmy zespół, staliśmy się, jak to wówczas pieszczotliwie nazywaliśmy, prawdziwymi „bluesnatykami”...
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
NA ANTENIE RADIA DERF. MIGHTY MO RODGERS |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:37:06 |
 NA ANTENIE RADIA DERF. MIGHTY MO RODGERS
Zawsze cieszymy się, kiedy możemy przedstawić naszym słuchaczom kolejnego ciekawego, a mało znanego w Polsce muzyka.
Mighty Mo Rodgers to jedno z naszych niedawnych odkryć. Ten utalentowany, wielokrotnie nagradzany w Europie wokalista i pianista, pozostaje niemal zupełnie nieznany w rodzinnym kraju. Jego dyskografia jest jak na razie dość nierówna, debiutancka płyta Mo znajdzie jednak uznanie w oczach każdego miłośnika bluesa. Muzyk swobodnie podróżuje w ramach gatunku, eksperymentując z brzmieniami i rytmem, a jego chropawy, pełen ekspresji wokal, głęboko osobiste teksty i honky-tonkowe pianino przywodzą na myśl złote lata 50-te...
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
PERKUSIŚCI MAJĄ GŁOS |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:25:12 |
 PERKUSIŚCI MAJĄ GŁOS. Living Blues No 213, 06.07.2011
by Brett Bonner
Jak i inni sidemani, perkusiści bywają często pomijani, a przynajmniej marginalizowani w historii bluesa. Ich głosy przemijają nienagrane. Przepadają relacje z pierwszej ręki, tym cenniejsze, że oglądane... od zaplecza, spoza ramion innych muzyków.
Bębny od zarania były częścią afro-amerykańskiej muzyki. Jak mawiał Otha Turner „drums is a callin’ thing”. Mimo to, na najwcześniejszych, przedwojennych nagraniach spotyka się je niezmiernie rzadko - pojawiają się głównie w jazz-bandach towarzyszącymi klasycznym, bluesowym śpiewakom. Pod koniec lat 30-tych i na początku 40-tych, kiedy zurbanizowane brzmienie stawało się w bluesie coraz bardziej popularne, bębny zaczęły pojawiać się na płytach o wiele częściej...
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
DZIERGANIE BLUESA - RASOWE PŁYTY PARAMOUNTA |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:20:56 |
 DZIERGANIE BLUESA - RASOWE PŁYTY PARAMOUNTA
by Erwin Bosman, myblues.eu
Nie będziemy dalecy od prawdy, jeśli stwierdzimy, że pojawienie się na rynku nagrań bluesowych było konsekwencją niespodziewanego sukcesu eksperymentu, jaki biali przedsiębiorcy podjęli z czysto ekonomicznych względów.
U progu lat 20-tych, kiedy piosenkarzowi, kompozytorowi i artyście wodewilowemu, Perry’emu ‘Mule’ Bradfordowi, udało się w końcu przekonać Okeh (wytwórnię General Phonograph Corporation) do nagrania „Crazy Blues” Mamie Smith, nad amerykańskimi wytwórniami płytowymi zaczęły się właśnie zbierać czarne chmury. Wraz z upowszechnieniem radia skończyła się dobra passa przemysłu fonograficznego. Trzeba było szybko wymyślić coś, co pozwoliłoby wytwórniom przetrwać na rynku. Rekordowa sprzedaż „Crazy Blues” – ponad 7.500 kopii w pierwszym tygodniu i milion w pierwszym roku – zaskoczyła wszystkich...
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
MARY HURT-WRIGHT DLA RADIA DERF |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:18:32 |
 MARY HURT-WRIGHT DLA RADIA DERF
Z prawdziwą radością witamy w Radiu Derf Mary Hurt, wnuczkę i spadkobierczynię Mississippi Johna Hurta, o której życiu i staraniach o zachowanie spuścizny dziadka i popularyzację bluesa pisaliśmy w dziale Artykuły. Pani Hurt zgodziła się opowiedzieć naszym słuchaczom o swoim dzieciństwie i muzyce dziadka. Oto pierwszy z listów Mary Hurt do naszego radia:
Drodzy słuchacze,
Dziękuję serdecznie za zainteresowanie muzyką mojego dziadka. To dla mnie zaszczyt i przyjemność dzielić się wspomnieniami o życiu Papy Johna z miłośnikami jego muzyki, a zwłaszcza z młodymi ludźmi. Muszę wyznać, że większość tego, co udało mi się dokonać w fundacji i muzeum bluesa, wyrosło z mojego pragnienia poznania samej siebie i swych korzeni. Muzyka była dla mnie, jak i dla wielu innych afro-amerykańskich dzieci urodzonych w Mississippi, sposobem na życie, drogą przez mroki nędzy i odtrącenia.
Avalon, jak większość małych miasteczek Delty, liczyło kiedy przyszłam na świat około 80-100 mieszkańców - głęboko wierzących i powiązanych silnymi sąsiedzkimi więzami rodzin afro-amerykańskich dzierżawców. Większość z tych rodzin, w tym także i moja, była bardzo liczna. Jestem dziesiątym z czternaściorga dzieci! Jedno jest pewne, choć jako dziecko doświadczyłam niejednego, nigdy nie groziła mi samotność. W ciągu tygodnia moje rodzeństwo i ja pracowaliśmy na farmie naszego ojca, do szkoły udawało nam się chodzić jedynie wtedy, gdy nie było pilnych prac w polu. W niedzielne wieczory, po kościele, zbieraliśmy się wraz z sąsiadami, by śmiać się, tańczyć i słuchać muzyki Papy Johna grającego na ganku. Grał nam muzykę gospel. „Candy Mana” i resztę jego piosenek dla dorosłych poznałam dopiero później, nigdy nie grał ich nam, dzieciom.
Z wyrazami szacunku
Mary Hurt-Wright
foto: by Scott Barretta
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
NA ANTENIE RADIA DERF: LONNIE PITCHFORD |
| Autor: administrator, 2018-06-15 21:09:12 |
 NA ANTENIE RADIA DERF: LONNIE PITCHFORD
Wiele pisaliśmy dotąd o złotych latach bluesa Delty i jego luminarzach - Skipie Jamesie, czy Robercie Johnsonie. W dobie Wielkiej Migracji Południe opuściły dziesiątki utalentowanych muzyków. Rozjechali się oni po kraju, dając początek szkołom Chicago, Houston czy Zachodniego Wybrzeża, ale kultura, która ich wydała pozostała żywa. W miasteczkach Mississippi wciąż rodzą się muzycy, dla których blues jest pierwszym i najważniejszym środkiem wyrazu, muzyką ich ziemi, wyssaną z mlekiem matki. Bluesowa tradycja przetrwała w rodzinach, przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Świat zachwycił się rodzinnym muzykowaniem R.L. Burnside’a i Othy Turnera. Inne skarby czekają dopiero na odkrycie.
Spadkobiercą bluesowej tradycji jest z pewnością Lonnie Pitchford, jeden z bohaterów „The Land Where The Blues Began”, grający na archaicznym diddle-bow...
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
| |
<<
(907 dokumentów//strona 3 z 114/dokumenty 17-24)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2019-10-23 | | 127 lat temu... | | 1892.10.23 W Monroe w stanie Luizjana urodził się Speckled Red, wokalista i pianista boogie woogie. Zmarł 2 stycznia 1973 r. | | | |  |
| | 36 lat temu... | | 1983.10.23 na Jazz Jamboree w warszawskiej Sali Kongresowej wystąpił Miles Davis. Towarzyszyli mu: Bill Evans, John Scofield, Daryl Jones, Al Foster, Mino Cinelu i Robert Irvin | | | |  | |
|
Aktualnie: "Sleepy John Estes - Newport Blues - Goverment Money"
