| Wizyty:
start: 2007-07-03
[3132357]
Wizyt łącznie
[542]
Wizyt dzisiaj |
[272]
Zarejestrowanych użytkowników
[0]
Zalogowanych
[903]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[21]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(903 dokumentów/strona 3 z 113/dokumenty 17-24)
>>
|
|
Shakey i ja. Chicago i Big Walter Horton oczyma Charliego Musselwhite'a |
| Autor: administrator, 2017-11-05 18:01:57 |
''Shakey i ja. Chicago i Big Walter Horton oczyma Charliego Musselwhite'a'', Living Blues, XII 2007.
by Charlie Musselwhite
Charlie Musselwhite – urodzony w wyżynnej części stanu Mississippi w 1944 roku, lata dorastania spędził w Memphis, w latach 50-tych epicentrum muzycznej rewolucji. Wyrastał wśród dźwięków rockabilly i rock’n’rolla, ale ciągnęło go do brzmień z przeszłości. Uczył się u takich mistrzów jak Will Shade i Furry Lewis, od których przejął podstawy techniki gry na gitarze i harmonijce.
Licząc na znalezienie dobrze płatnej pracy w wieku 18 lat Charlie wyjechał do Chicago. W mieście panował niepodzielnie urban blues, w chicagowskich klubach nie milkła muzyka. Grali wówczas Howlin’ Wolf, J.B. Lenoir, Magic Sam, Muddy Waters, Otis Rush, Johnny Shines, Little Walter, Junior Wells, Homesick James i Johnny Young. Chłopiec z Memphis szybko przyłączył się do nich, stając się stałym bywalcem klubów na South i West Side. Akompaniował na harmonijce Big Joe Williamsowi podczas jego występów w Chicago. Sądzi się, że występ Musselwhite’a i Williamsa na North Side w otworzył czarnym bluesmanom podwoje klubów muzycznych tej bogatej, białej dzielnicy.
Choć Musselwhite jadąc do Chicago nie marzył o karierze profesjonalnego muzyka, występował w Chicago aż do wyjazdu do Kalifornii w 1967 roku. Wyrósł na światowej sławy harmonijkarza, zjeździł świat, nagrał ponad trzy tuziny płyt, zdobył sześć nagród Grammy i osiemnaście nagród W.C. Handy. W 1987 roku skończył z alkoholem.
W poniższym artykule Charlie wspomina swoją długoletnią przyjaźń z Walterem Hortonem, urodzonym w Mississippi genialnym harmonijkarzem, którego gra przydawała blasku najbardziej znanym utworom złotej ery chicagowskiego bluesa.
c.d. w dziale Artykuły |
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
Dziesięć pytań do Charliego Musselwhite’a. |
| Autor: administrator, 2017-11-05 15:28:28 |
 Dziesięć pytań do Charliego Musselwhite’a. Blues Access, zima 1997
Musselwhite o Butterfieldzie, Sonny Boyu, Big Walterze, pierścieniach, hippisach, jodze, „elewator eyebrows” i czerwonej fasoli z ryżem.
by Andrew Cody
Musselwhite urodził się biały, lecz jego dusza jest czarna jak smoła z samego dna piekieł. I choć z wyglądu przypomina Anioła Piekieł, albo szulera z rzecznego parowca, który bez wahania wpakowałby ci kulkę między oczy, jest z całą pewnością jednym z najżyczliwszych i najbardziej wyrozumiałych ludzi, jakich spotkałem.
Siedzimy w loży klubu narciarskiego w Breckenridge, przy stoliku pokrytym kosztowną skórą, wspartym na stojaku z jelenich rogów. Charlie sączy colę.
Szykuję się do zadania mu dziesięciu pytań. Niektóre z nich nie dają mi spokoju od 1968 roku, kiedy kupiłem pierwszą płytę Musselwhite'a, inne nasunęły mi się w ciągu ostatnich pięciu minut.
Wybacz, że pytam, ale jak to możliwe, że jeszcze żyjesz?
Cóż, mam dopiero 52 lata. Nie oszczędzałem się, święta racja. Żyłem jak bluesman, ktoś mniej odporny ode mnie dawno by umarł. Ja jednak jakoś się uchowałem, a później szczęśliwie się ożeniłem. Henrietta i ja pobraliśmy się w 1981 roku i od tego czasu wszystko zaczęło mi się pomyślnie układać. Spotkałem Henriettę dwanaście lat wcześniej. Zna mnie lepiej, niż ja znam siebie. Już od dziewięciu lat nie piję. Jem zdrowo, ćwiczę, biorę witaminy, niedawno zacząłem uprawiać jogę.
c.d. w dziale Artykuły
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
Buckwheat Zydeco w Alligator Records |
| Autor: administrator, 2017-11-05 15:21:55 |
 Buckwheat Zydeco w Alligator Records
Buckwheat Zydeco, legenda amerykańskiej muzyki zydeco, podpisał kontrakt z wytwórnią Alligator Records. Bruce Iglauber, szef Alligatora podkreśla dumę i radość płynącą z pozyskania dla wytwórni tak utalentowanego artysty. Urodzony w Luizjanie Buckwheat (wł. Stanley Dural), wielokrotnie nominowany do nagrody Grammy, obchodzi w tym roku trzydziestą rocznicę rozpoczęcia kariery solowej. Upamiętni ją nowa płyta artysty – jej producentem będzie Steve Berlin z Los Lobos, producent „Five Card Stud”, jednego z najlepszych albumów Buckwheata.
http://www.bluesrevue.com/
c.d. w dziale Artykuły |
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
Otis Clay: Sacred Soul, cz.1, Living Blues, No. 159, 9/10.2001 |
| Autor: administrator, 2017-11-05 15:17:50 |
 Otis Clay: Sacred Soul, Living Blues, No. 159, 9/10.2001
by Steve Sharp
Little Milton, wystrojony w purpurową skórę, sączy kosztowną whisky z plastikowego kubeczka, przekomarzając się z lubością przy bankietowym stole z Artie „Blues Boyem” White’m. Ich żartobliwa utarczka to komedyjka odgrywana dla fanów, którzy wypełniają jak co wieczór ich przestronną garderobę.
Ottis Clay występuje dziś razem z nimi. Przysiadł przy długim stole, przysłuchując się z uśmiechem przekomarzaniom dwóch starych przyjaciół. Ubrany w skromny wełniany sweter, siedzi cicho na uboczu, nie włączając się do hałaśliwych żartów Miltona i White’a. Bardziej pociąga go niespieszna rozmowa i stojąca przed nim pieczeń z indyka. Po obiedzie czeka go koncert.
Niestrudzeni kpiarze, Milton i White, dworują sobie ciepło ze świątobliwego stylu życia Claya. Tytułują go ‘Wielebnym’, co przyjmuje z wyrozumiałym uśmiechem. Clay w skupieniu kończy obiad i wychodzi na scenę. Pierwszy set rozpoczyna od numeru gospel. Już po chwili popłynie z jego ust unikatowa mieszkanka chicagowskiego soulu i bluesa.
Clay - znany większości czytelników Living Bluesa, jako jeden z największych na świecie śpiewaków soulowych flirtujących również z bluesem - połowę swego życia spędza śpiewając gospel. To z gospel wywodzą się muzyczne korzenie Claya, i w tym właśnie repertuarze czuje się najswobodniej.
Clay, urodzony przed sześćdziesięciu dziewięcioma laty w Waxhaw, w stanie Mississippi, już w wieku czterech lat oczarowywał śpiewem wiernych miejscowego kościoła. Wyrósł na jednego z nielicznych wokalistów bluesowych, obdarzonych wystarczającym talentem i samozaparciem, by parać się zarówno bluesem, hard soulem, jak i gospel – wszystkimi trzema kierunkami ze wspaniałym rezultatem.
c.d. w dziale Artykuły |
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
Otis Clay: Sacred Soul, cz.2 |
| Autor: administrator, 2017-11-05 15:14:34 |
 Otis Clay: Sacred Soul, cz.2, Living Blues, No. 159, 9/10.2001
Niezrównany Otis Clay opowiada o nagraniach w Hi, nieplanowanej podróży do Japonii, podczas której po raz pierwszy poczuł się jak gwiazda, o swojej pralni chemicznej i planach na przyszłość.
... Pamiętam noc, kiedy chłopcy przynieśli nam „Trying to Live My Life Without You”. Siedziałem tego dnia w studio od samego rana i zbierałem się właśnie, żeby wrócić do hotelu. W studio zostali tylko George Jackson i Willie Mitchell, zostawiłem ich samych i poszedłem spać. Pamiętam, że papa Willie miał ze sobą ten swój ulubiony żółty kubek. Ledwo zasnąłem, a już budzi mnie telefon. Była pewnie pierwsza w nocy. Podnoszę słuchawkę i słyszę: „Człowieku, wstawaj! Musisz tego posłuchać!”. Przychodzę, środek nocy, Willie siedzi za konsoletą, a George przy pianinie. George ledwo się już skóry trzymał, wiecie, jak to jest. Padał nam na twarz. Tak właśnie powstało to zabawne intro z „Trying to Live My Life Without You”. Czuliśmy się w Hi, jak w domu w Mississippi, gdzie nie spojrzysz – swój człowiek. Pięknie było spotykać tych wszystkich ludzi – prostych, bliskich ziemi, a jednak tak bardzo utalentowanych.
c.d. w dziale Artykuły |
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
Z RODZINĄ NA RAWA BLUES FESTIVAL |
| Autor: ania_sloneczko, 2017-09-17 21:38:39 |
 Z RODZINĄ NA RAWA BLUES FESTIVAL
Trwa odliczanie do startu 37 Rawa Blues Festival. Irek Dudek – pomysłodawca i dyrektor festiwalu – od lat podkreśla rodzinny charakter tej imprezy. W tym roku wprowadzone zostaną udogodnienia dla rodzin, które zdecydują się w bawić w „Spodku'' ze swoimi pociechami.
Przede wszystkim w hali zostanie uruchomione specjalne wyjście, którym rodzice lub opiekunowie będą mogli jednorazowo opuścić festiwal, by odwieźć maluchy do domu i powrócić na kolejne koncerty. Coś dla dzieci znajdzie się również w menu festiwalowej restauracji. Oczywiście, podobnie jak w ubiegłych latach, dzieci do 12 roku życia wchodzą do „Spodka'' za darmo.
Tradycyjnie już, podczas festiwalu nie będzie sprzedawany alkohol. - Na Rawie Blues kręci wyłącznie muzyka. Chcę, aby całe rodziny czuły się bezpiecznie i świetnie się bawiły na Rawie – podkreśla Irek Dudek.
Tegoroczna Rawa Blues Festival potrwa trzy dni. 28 września odbędą się warsztaty prowadzone przez Sonny'ego Landretha, mistrza techniki slide.
Dzień później, oprócz drugiego spotkania z Landrethem, koncert w sali NOSPR z udziałem Eden Brent oraz Irek Dudek Big Band. Wkrótce na oficjalnych kanałach informacyjnych festiwalu, pojawią się informacje dotyczące możliwości odbioru bezpłatnych wejściówek na warsztaty.
W sobotę 30 września, blues rozbrzmiewał będzie w „Spodku'' od 11.00 do północy. Gwiazdami festiwalu będą: Kris Barras Band, Tim Woodson & Heir Harmony, Sonny Landreth i Marcus King Band. Na Dużej Scenie wystąpią również artyści wybrani przez Radę Artystyczną festiwalu: Grzegorz Kapołka Trio, Sobo Blues Band (Izrael), Wes Gałczyński & Power Train, duet Pola Chobot & Adam Baran oraz Two Timer.
Bilety na festiwal dostępne są w ogólnopolskiej sieci Ticketpro. Więcej informacji na www.rawablues.com
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
TRAFILIŚMY NA BRYLANT, KTÓRY NAZYWA SIĘ MARCUS KING |
| Autor: ania_sloneczko, 2017-09-17 21:32:30 |
 TRAFILIŚMY NA BRYLANT, KTÓRY NAZYWA SIĘ MARCUS KING
Liczy sobie zaledwie dwadzieścia lat, a już dorobił się dwóch płyt, które wskoczyły do pierwszej dziesiątki listy bluesowych albumów „Billboardu''. Zdążył też zachwycić swoimi umiejętnościami samego mistrza Warrena Haynesa. Zresztą twórczość młokosa często porównywana jest z legendarnymi The Allman Brothers Band. Jesienią będzie można posłuchać go na żywo w katowickim „Spodku''. Gitarzysta i wokalista Marcus King to jedna z zagranicznych gwiazd 37 edycji Rawa Blues Festival.
- Od wielu lat jestem zainteresowany tym co dla bluesa robi młode pokolenie. Zawsze witam z wielkim wzruszeniem młodych ludzi, którzy nie idą na lep muzyki pop, tylko okazują swoją atencję bluesowi. Parę lat temu natrafiłem na informację, że w Karolinie Północnej jest młody gitarzysta, który wychowuje się pod okiem ojca – także gitarzysty – i że robi furorę. Potem poznałem debiutancką płytę i to absolutnie już przekonało mnie do tego, by śledzić jego dalsze losy – mówi Ryszard Gloger, znawca bluesa, członek Rady Artystycznej Rawy Blues.
Marcus King dopiero niedawno przestał być nastolatkiem, a już stoi na czele dużego zespołu, nagrał dwie świetne płyty i zdążył zachwycić swoimi umiejętnościami samego Warrena Hayesa – lidera kultowego Gov't Mule, a wcześniej długoletniego gitarzysty legendarnych The Allman Brothers Band. Haynes nie tylko wyprodukował płyty młokosa, ale także zagrał gościnnie w jednym z utworów, co dla Kinga z pewnością stanowi nobilitację.
- Marcus nie jest kolejnym gitarowym wymiataczem, ale bardzo dojrzałym muzykiem, dysponujący również świetnym głosem. Do tego samodzielnie komponuje – podkreśla Ryszard Gloger. - Gdy tylko nadarzyła się okazja, pojechałem do Berlina na jego koncert i tam przeżyłem jeszcze większe zaskoczenie, bo to co poznałem na płycie, było tylko wstępem do świetnej, energicznej muzyki. W dodatku repertuar wyłącznie autorski, świetny zespół, trochę inne brzmienie niż można byłoby się spodziewać po zespołach z południa USA. Ten miks rocka, rhythm'n'bluesa, soulu i bluesa jest absolutnie jego. Natrafiliśmy na brylant, który za kilka lat może okazać się jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd muzyki bluesrockowej na świecie – mówi ceniony dziennikarz muzyczny.
Debiutancki album Marcusa Kinga - „Soul Insight'' - ukazał się w październiku 2015 roku i dotarł do 8 miejsca notowania prestiżowego magazynu „Billboard'', w kategorii płyt bluesowych. Niemal dokładnie rok później światło dzienne ujrzała płyta zatytułowana po prostu „Marcus King Band''. Tym razem krążek wskoczył na drugie miejsce wspomnianego wyżej zestawienia.
Będzie to pierwsza i jedyna koncertowa wizyta Marcusa Kinga w naszym kraju. Zapowiada się muzyczne wydarzenie dużego kalibru, którego fanom dobrej muzyki po prostu nie wypada przegapić.
- Mamy w sobie ogromny głód grania, a muzyka jest po prostu naszą pasją. Chcę, by publiczność, która przychodzi na nasze koncerty, poczuła dokładnie te same emocje, które stają się naszym udziałem na scenie – deklaruje Marcus King. Artysta wystąpi na festiwalu 30 września w katowickim „Spodku''.
37. Rawa Blues Festival – rozkład jazdy:
28 września - sala kameralna NOSPR, g. 22.00 – klinika gitarowa z Sonny Landrethem
29 września - sala koncertowa NOSPR, g. 19.30: Eden Brent, Dudek Big Band (po koncercie – klinika gitarowa z Sonny Landrethem w sali kameralnej).
30 września – Spodek
g. 11.00 – Mała Scena: Forsal, Rockomotive, Tandeta Blues Band, Hold Blues, Blackberry Brothers. Piotr Nowak Band, Adam Bartos, Hubert Szczęsny & Nie strzelać do pianisty
g. 15.00 – Duża Scena: Grzegorz Kapołka Trio, Sobo Blues Band (Izrael), Wes Gałczyński & Power Train, Pola Chobot & Adam Baran, Two Timer
Koncert finałowy: Kris Barras Band, Sonny Landreth, Tim Woodson & The Heirs of Harmony, Marcus King Band
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
ZAWODNIK MMA NA RAWA BLUES FESTIVAL! |
| Autor: ania_sloneczko, 2017-09-07 10:52:48 |
 Zawodnik MMA na Rawa Blues Festival!
Kris Barras będzie pierwszym od dekady brytyjskim artystą, który przerwie hegemonię Amerykanów podczas festiwalu Rawa Blues. Jest jedną z nadziei tego gatunku na Wyspach, talent i umiejętności potwierdził płytą „Lucky 13''. Album zebrał znakomite recenzje, cieszy się również dużą popularnością wśród brytyjskich fanów bluesa. Barras to nie tylko bluesman, ale również ... zawodnik MMA. Generalnie: barwna postać, której koncert z pewnością będzie dużym wydarzeniem jesiennego festiwalu w Katowicach.
Zawsze bliżej mi było do amerykańskiego bluesa
* rozmowa z Krisem Barrasem
To będzie Twój pierwszy koncert w Polsce...
Nie mogę się już doczekać! Zagranie na tak dużym festiwalu to wspaniała sprawa. Poszukałem w sieci trochę klipów z fragmentami koncertów Rawy Blues z poprzednich lat i byłem pod dużym wrażeniem. Hasło „największy festiwal bluesowy pod dachem'' przemawia do wyobraźni. Takie miejsca jak „Spodek'' wyzwalają w muzykach dodatkową energię na scenie. Naprawdę czekam z niecierpliwością na spotkanie z polską publicznością.
Gdybyś miał wskazać swoje inspiracje, wymieniłbyś...
Kiedy byłem młody i zaczynałem swoją przygodę z graniem, moje pierwsze kontakty z bluesem to muzyka Gary'ego Moore'a oraz B.B.Kinga. To były moje pierwsze, poważne inspiracje. Można powiedzieć, że oni wprowadzili mnie w świat bluesa. Później odkryłem takie postaci jak Steve Ray Vaughan, Freddy King, Albert King.
Czyli – pomijając Moore'a – bliżej Ci do Ameryki niż rodzimego bluesa.
Rzeczywiście, zawsze bardziej „siedziałem'' w amerykańskim bluesie. Słuchałem również sporo rzeczy, które zostały nagrane na Wyspach w latach sześćdziesiątych, ale jednak bliższe mi jest brzmienie bluesa zza Oceanu, zwłaszcza tego z południa.
Kiedyś Anglia była bluesową potęgą. Jak to wygląda obecnie z perspektywy bluesowego artysty?
Myślę, że sprawy idą w dobrym kierunku. Wciąż sporo osób chce słuchać bluesa, czy też bluesrocka. Na przykład płyty Joe Bonamassy osiągają sukcesy na listach przebojów, co przekłada się również na zainteresowanie muzyką innych artystów z tego gatunku.
Wierzysz w magię liczb?
(śmiech). Nie mam swojej szczęśliwej liczby. „Lucky 13'' to po prostu najlepsza płyta jaką dotychczas nagrałem, liczyłem na to, że przyniesie mi szczęście. I w sumie tak się stało, bo dzięki niej zyskałem wielu nowych odbiorców, zacząłem grać więcej koncertów. Płyta weszła na drugie miejsce listy Amazon Blues Charts oraz trzecie miejsce notowania iTunes. Komponuję już nowe utwory z myślą o kolejnym albumie. Ale nie chcę prezentować ich na żywo dopóki nie zostaną dopracowane w studiu.
Co jest dla Ciebie najważniejsze podczas pracy nad utworami?
Trudno wskazać jeden element. Dla mnie utwór jest ważny jako całość. Sporo gości, grających bluesa, czy bluesrocka skupia się na gitarowych popisach, solówkach, nie przykładając wagi do tekstu, czy fajnych melodii. To nie moja bajka. Jasne: gitarowe solo jest ważne, ale patrzę na daną kompozycję całościowo, dbam żeby melodia przykuwała uwagę, żeby dopracować partie wokalne.. Zależy mi na tym żeby słuchacz chciał później wrócić do niej.
Grasz bluesa, ale jesteś również zawodnikiem MMA. Przyznasz, że to oryginalne połączenie...
(śmiech). Sztuki walki pełniły zawsze ważną rolę w moim życiu. Można powiedzieć, że szły w parze z muzyką. Obecnie już nie walczę na ringach, czy w klatkach. Zajmuję się jedynie trenowaniem innych. Postawiłem teraz bardziej na karierę muzyczną.
Na zakończenie, zaproś proszę fanów bluesa na swój koncert w Katowicach...
Polscy fani bluesa! Sprawdźcie Kris Barras Band we wrześniu na Rawa Blues Festival. Będzie naprawdę mocny bluesrockowy show!
37. Rawa Blues Festival – rozkład jazdy
28 września - sala kameralna NOSPR, g. 22.00 – klinika gitarowa z Sonny Landrethem
29 września - sala koncertowa NOSPR, g. 19.30: Eden Brent, Dudek Big Band (po koncercie – klinika gitarowa z Sonny Landrethem w sali kameralnej).
30 września – Spodek
g. 11.00 – Mała Scena: Forsal, Rockomotive, Tandeta Blues Band, Hold Blues, Blackberry Brothers. Piotr Nowak Band, Adam Bartos, Hubert Szczęsny & Nie strzelać do pianisty
g. 15.00 – Duża Scena: Grzegorz Kapołka Trio, Sobo Blues Band (Izrael), Wes Gałczyński & Power Train, Pola Chobot & Adam Baran, Two Timer
Koncert finałowy: Kris Barras Band, Sonny Landreth, Tim Woodson & The Heirs of Harmony, Marcus King Band
Bilety na www.rawablues.com
|
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
| |
<<
(903 dokumentów//strona 3 z 113/dokumenty 17-24)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2018-08-17 | | 79 lat temu... | | 1939.08.17 W Mayflower w Arkansas ur. się Luther Allison, jeden z najlepszych współczesnych gitarzystów bluesowych. Zmarł 12.08.1997. | | | |  |
| | 46 lat temu... | | 1972.08.17 w Columbia w Pd. Karolinie zmarł Baby Tate, znakomity gitarzysta Piedmont bluesa, partner Blind Boya Fullera, Pinka Andersona i Peg Leg Sama. | | | |  | |
|
Aktualnie: "Rev. Gary Davis - A Little More Faith - When I Die I`ll Live Again"
