reklama  
 
  play  
Piątek, 29 Marca w Radio Derf
 Playlista   Pomoc   Parametry Play
Bluesdelta
Play
Jazz
Play
Blues Standards
Play
Soul
Play
Bluesrock
Play
Polski blues
-=-=-=-=-=-                    FROM MEMPHIS TO NORFOLK – ZBIÓR ARTYKUŁÓW PRZEDSTAWIAJĄCYCH SYLWETKI WCZESNYCH BLUESMANÓW Z DELTY MISSISIPI, ZAPRASZAMY DO LEKTURY !!!                    -=-=-=-=-=-                    
  
NOWOŚĆ : The Brothers - March 10, 2020 Madison Square Garden (Live) (2021) 4 CD



NOWOŚĆ : Buddy Guy - [2022] - The Blues Don`t Lie



NOWOŚĆ : Buddy Guy - [2022] - The Blues Don`t Lie







Bluesdelta
  Aktualnie: "David ``Honeyboy`` Edwards - Delta Bluesman - Eyes Full of Tears"
Jazz
  Aktualnie: "Pat Metheny Group - Letter from Home - Slip Away"
Blues Standards
  Aktualnie: "B.B. King&Friends - 80 - Need Your Love So Bad (featuring Sheryl Crow)"
Soul
  Aktualnie: "Carla Thomas - Live At The Bohemian Caverns - never be true"
Bluesrock
  Aktualnie: "John Butler - John Butler - Ocean"
Polski blues
  Aktualnie: "Krzak - Extrim - Evolving"
 
  menu  
aktualności
artykuły
download
festiwale
forum
From Memphis to Norfolk
galeria
koncerty
kontakt
linki nadesłane
o Radio Derf
reklama w Radio Derf
reportaże i wywiady
transmisje live
 
  reklama  
 
  partnerzy  
 
  odwiedzający  
 Wizyty:
start: 2007-07-03
 [14976447]  Wizyt łącznie
 [22637]  Wizyt dzisiaj
 
  reklama  
 
  reklama  
 
  statystyki  
 [291]  Zarejestrowanych użytkowników
 [1]  Zalogowanych

 [650]  Aktualności

 [7]  Koncertów
 [0]  Nieopublikowanych
 [7]  Archiwalnych

 [93]  Galerii

 [18]  Linków

 [0]  Postów RD

 [55]  Reportaży/Relacji

 [3]  Forum

 [120]  Tematów forum

 [2449]  Postów forum
 
  artykuły  
<< (1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1) >>
NA ANTENIE RADIA DERF: JESSIE MAE HEMPHILL  
Autor: administrator, 2009-09-15 23:09:39
NA ANTENIE RADIA DERF: JESSIE MAE HEMPHILL

Jessie Mae Hemphill pionierka elektrycznej gitary, kompozytorka i wokalistka, pochodzi z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. W domu Hemphillów grało się na flecie, bębnach, pianinie, gitarze, banjo i skrzypcach. Pradziadek – Doc, Indianin z plemienia Choctaw grał na skrzypcach. Dziadek Jessie, Sid, był sławnym skrzypkiem i liderem zespołu fife-and-drum, którego muzykę nagrywał Alan Lomax, również ojciec James Graham był cenionym w Memphis pianistą i gitarzystą bluesowym, a wszystkie córki Sida, w tym i matka Jessie Mae grały na perkusji i instrumentach strunowych z powodzeniem akompaniując ojcu. W ich domu rozbrzmiewał blues i gospel, słuchało się także płyt wielkich bluesmanów, których muzyka, obok lokalnej tradycji ukształtowała styl Jessie Mae. Dziewczynka od dzieciństwa uczyła się gry pod okiem dziadka. Zasłynęła jako mistrzyni Mississippi Hill Country bluesa. Śpiewała akompaniując sobie na gitarze elektrycznej i umocowanych do stóp tamburynach, wykorzystując open tuning i hipnotyczny rytm gitary. Sięgała także po popularny w okolicy diddley bow, grając na nim slidem techniką wywodzącą się jeszcze z Czarnego Lądu.

Jessie Mae Graham przyszła na świat 18 października 1932, 1934 lub 1937 roku na farmie niedaleko Senatobii w północnym Mississippi. Grać na gitarze zaczęła w wieku siedmiu lat, była to stara akustyczna gitara z plastikowymi strunami, solidnie nadgryziona zębem czasu. Później ciotka ofiarowała jej gitarę, którą kupiła dla własnej córki. Córki Rosy Lee nie ciągnęło jednak do muzyki i instrument przypadł małej Jessie. Grywała także od dzieciństwa na bębnach w rozmaitych miejscowych zespołach fife-and-drum. Mała Jessie Mae robiła furorę, stepując od drugiego roku życia do wtóru bębnów. Nie znała tremy i całkiem sporo zarabiała swoimi występami. W latach 50-tych do Senatobii zawitał Alan Lomax, by nagrywać muzykę Hemphillów. Sid Hemphill był już wówczas ślepy, grał jednak nadal, towarzyszyły mu córki i wnuki, a Jessie służyła dziadkowi za przewodniczkę. Słynęła już wówczas, jako utalentowana perkusistka i niewielu muzyków potrafiło wydobywać z instrumentów tak różnorodne rytmy. Niewiele jednak występowała poza rodzinnym miasteczkiem –Hemphillowie pojawiali się głównie na zabawach w domach przyjaciół i na lokalnych piknikach. Podczas swoich wojaży spotykali Freda McDowella i Johnny’ego Woodsa, w ich domu bywał też Sonny Boy Williamson II.

Po wczesnym ślubie Jessie Mae zamieszkała na dwadzieścia lat w Memphis, koncertując w miejscowych barach. Na życie zarabiała sprzątaniem, pracowała też jako kelnerka i sprzedawczyni. Z czasem dorobiła się własnego baru, w którym grało się bluesa. Choć nie zarabiała wiele zawarła wówczas wiele owocnych przyjaźni – spotykała się i grywała z B.B. Kingiem, Albertem Kingiem, Juniorem Parkerem, Robertem Nighthawkiem, Muddy’m Watersem i Howlin’ Wolfem. Jej muzykę nagrał po raz pierwszy w 1967 roku badacz George Mitchell, współpracownik i przyjaciel Alana Lomaxa, sześć lat później do jej domu dotarł także dr. David Evans. “Uderzyło mnie jej świeże podejście do tradycyjnego stylu – wspomina Evans – Jessie sięgała do samych korzeni bluesa i afroamerykańskiej muzyki folkowej, kreując przy tym niewątpliwie nowoczesny country blues”.

Nagrania z tego okresu nigdy jednak nie ujrzały światła dziennego. Jessie wróciła w rodzinne strony, wybierając spokojne życie na prowincji. Nosiła jeszcze początkowo nazwisko Brooks, po mężu, którego poślubiła jako nastolatka i który szybko ją porzucił. Na miejscu okazało się, że nikt z jej rodziny nie gra już bluesa. Jessie postanowiła więc sama walczyć, by nie umarła miejscowa tradycja, jaką kultywowali jej dziadek i ciotki.

Jessie nie kopiowała jednak brzmienia Sida. Rozwinęła swój własny styl, w którym akustyczna muzyka, w jakiej wyrosła łączyła się z elektrycznym brzmieniem Chicago i Memphis. Pod względem wokalnym najbliższa była jej nadal muzyka jej ciotki – wokalistki i gitarzystki Rosy Lee Hemphill. Wybrała gitarę elektryczną, grała na niej jednak w stylu zaczerpniętym z muzyki jej przodków, unikając rozbudowanych solówek i pospiesznych muzycznych fraz. Gitara pełniła dla Jessie p.w. funkcję rytmiczną (podobną do bębnów w fife-and-drum) kładąc podwalinę pod jej śpiew. „Moja muzyka pochodzi z Afryki – wspominała – mój ojciec to wiedział i dziadek również”. Komponowała nieraz w drodze, zdarzało się, że sięgała po gitarę nawet kiedy trzeba było zmieniać koło „Zaczynałem grać i nikt już nie myślał, by naprawić przebitą oponę, wszyscy porywali się do tańca”.

Los odmienił się pod koniec lat 70-tych, kiedy Evans przyjechał do Memphis, by wykładać na uniwersytecie. W 1979 roku dzięki jego staraniom powołano przy uniwersytecie stanowym wytwórnię High Water, by promować słabo znanych muzyków Południa. Jedną z pierwszych płyt nagrała w niej Jessie Mae. Począwszy od wczesnych lat 80-tych Jessie wydawała single dla High Water, HighTone i Inside Sounds, koncertowała również w składach fife-and-drum z Abe Youngiem, Jimem Harperem i Othą Turnerem, Juniorem Kimbroughem i R.L. Burnsidem, nadal jednak słabo znana była w Stanach.

W 1981 roku, dzięki staraniom francuskiego muzykologa zafascynowanego bluesem Hill Country, ukazał się we Francji pierwszy album Jessie Mae - „She-Wolf” (Vogue Records). Tytułowa piosenka była hołdem dla Howlin’ Wolfa, na którego muzyce Jessie wyrosła. Jej płyty wydawano początkowo we Francji, wiele też koncertowała w Europie, brakowało jednak odpowiedniej promocji i Jessie wciąż jeszcze znana była głównie koneserom bluesa. Jej pierwszy amerykański album ''Feelin' Good” ukazał się w Stanach dopiero w 1990, choć już w roku 1987 Jessie zdobyła W.C. Handy Award dla najlepszej artystki bluesa tradycyjnego. Jessie okrzyknięto żeńskim wydaniem Johna Lee Hookera. Rok później również zwyciężyła w tej samej kategorii, a dwa lata później ''Feelin' Good” uznano za najlepszy album akustyczny. Odtąd kariera Jessie Hemphill wyraźnie przyspieszyła. Posypały się zaproszenia na festiwale i koncerty w kraju i za oceanem, a sama Jessie stała się kultową postacią miłośników bluesa.

Niestety w 1993 roku Jessie przeżyła wylew. Częściowy paraliż uniemożliwił jej grę na gitarze, porzuciła więc scenę, nadal jednak śpiewała, akompaniując sobie na tamburynie. Mieszkała samotnie w przyczepie w okolicach Como. Wcześniej żyła ostro, wiele piła i nie rozstawała się z bronią, po wylewie porzuciła jednak muzykę świecką, zwracając się ku gospel. Przyjaciele pamiętają ją z tego okresu, siedzącą przy stole w purpurowym kowbojskim kapeluszu, z którym nie rozstawała się od lat 80-tych, połyskującą złotymi zębami i rozprawiającą o życiu. Na pierwszej od czasu wylewu i zarazem ostatniej płycie „Dare You to Do It Again” (2004) Jessie akompaniowali Steve Gardner, DJ Logic, a także Otha Turner i potomkowie Juniora Kimbrougha i R.L. Burnside’a.

Zmarła przed dwoma laty, 22 lipca 2006, w ubóstwie. Jeszcze za jej życia nakręcono dokument o niej ''Me & My Guitar, Jessie Mae Hemphill” ukazujący jej losy i muzykę, pojawiła się też w „The Blues” Wima Wendersa. Powołano również fundację jej imienia, mającą dokumentować i chronić ginącą tradycję północnego Mississippi oraz pomagać miejscowym muzykom w potrzebie.

by_ingeborg

http://deltaboogie.com
http://www.mswritersandmusicians.com
http://www.allaboutjazz.com
Foto: by Steve Gardner http://www.jmhemphill.org
 [0] komentarzy    skomentuj  
<< (1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1) >>
 
  kalendarium  
Dziś jest: 2024-03-29
58 lat temu...
1966.03.29 w Chicago w ulicznej bójce zginął Jazz Gillum, harmonijkarz bluesowy z Indianoli w Missisipi, partner Big Billa Broonzy'ego. Przeżył 62 lata.

50 lat temu...
1974.03.28 w Nassawadox zmarł Arthur ''Big Boy'' Crudup, jedna z czołowych postaci Delta bluesa, ulubiony wykonawca Elvisa Presleya. Ur. w Forest, Missisipi, 24.08.1905

56 lat temu...
1968.03.29 w Ottawie ur. się Sue Foley, kanadyjska wokalistka i gitarzystka bluesowa.

57 lat temu...
1967.03.29 w Cleveland ur. się John Popper, lider Blues Traveler, harmonijkarz, gitarzysta i wokalista blues-rockowy.
 
  reklama  
 
  szukaj  


[również w treści]
 
 
  logowanie  

Nie jesteś zalogowany/-a

login: 

hasło: 




Nie pamiętam hasła

Zarejestruj się

 
  reklama  
 
  najnowsze  
Powered by PHP, Copyright (c) 2007-2024 ..::bestyjek::..