| Wizyty:
start: 2007-07-03
[15043096]
Wizyt łącznie
[67564]
Wizyt dzisiaj |
[291]
Zarejestrowanych użytkowników
[0]
Zalogowanych
[650]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[18]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
NA ANTENIE RADIA DERF. LAZY LESTER
| Autor: administrator, 2009-10-04 21:37:40 |
 NA ANTENIE RADIA DERF. LAZY LESTER
Lazy Lester, jeden z najprzedniejszych harmonijkarzy swamp bluesa, urodził się 20 czerwca 1933 roku w niewielkim Torras na północy Luizjany, blisko granicy z Misissippi, dorastał zaś na przedmieściach Baton Rouge. Jego kariera związana jest z jednak przede wszystkim z Nashville i wytwórnią Excello. Towarzyszył jako sideman jej gwiazdom – Slimowi Harpo, Lightin’ Slimowi i Katie Webster, by po latach powrócić na scenę i rozpocząć karierę solową. Dziś jest jednym z niewielu, którzy pozostali, by kontynuować bluesowe tradycje, tak bujnie kwitnące dawniej w Luizjanie. Jego unikatowy styl łączący naleciałości klasycznego country, swamp popu i bluesa ochrzczono mianem swamp bluesa, choć sam Lester wolał nazywać go po prostu ‘downhome music’.
Rodzice Lestera, a właściwie Leslie Johnsona, bo tak brzmiało jego prawdziwe imię, byli robotnikami. Chłopiec pracował na stacji benzynowej, pomagał cieśli i biegał na posyłki w miejscowym sklepie, a wieczorami grywał na harmonijce i godzinami słuchał nagrań Little Waltera i Jimmy’ego Reeda. Jeden z jego braci nauczył go także gry na gitarze. Wkrótce nastoletni Lester założył własny zespół i zaczął dorabiać do skromnej pensji występami na sobotnich tańcach, w klubach i na uczelnianych zabawach. W latach jego młodości blues był w Luizjanie potęgą, a wokół roiło się od utalentowanych muzyków.
W latach 50-tych Lazy Lester grywał w Luizjanie z Buddy Guy’em, a po jego wyjeździe do Chicago zastąpił go w lokalnym zespole. Nie marzył nawet o nagrywaniu, pewnego dnia los przyniósł mu jednak szczęśliwą odmianę. Wracając z pracy Lester przysiadł się przypadkiem w autobusie do Lightin’ Slima, który jechał właśnie na swoją pierwszą sesję nagraniową w studio Jay’a Millera w Crowley. Slim zabrał za sobą młodego muzyka do Excello. Na miejscu okazało się, że przepadł gdzieś harmonijkarz Slima. Gorączkowe poszukiwania nie dały rezultatu, a zrozpaczony Slim poprosił o pomoc Lazy Lestera. Jego gra zrobiła wrażenie na szefie wytwórni Jay’u Millerze, który nie tylko zaproponował Lesterowi posadę sesyjnego sidemana, ale i nagrał jego pierwszą solową płytę. To Jay ochrzcił muzyka przydomkiem Lazy Lester - „Leniwy Lester”, żartując z jego niespiesznej mowy i niewzruszonego spokoju. „Nigdy w życiu się nie spieszę” zwykł mawiać Lester żyjącym w wiecznym pospiechu producentom. Jay i Slim polubili się szczerze i grali razem jeszcze długie lata.
Lazy Lester pojawia się na wielu płytach Excello z lat 50-tychi 60-tych, w tym nagraniach Slima Harpo – gra na nich na gitarze, basie i harmonijce, a także na perkusji, wykorzystując oprócz tradycyjnego zestawu także kartonowe pudła, siodła czy drewniane kloce. Lazy Lester grał nie tylko bluesa, ale także cajun, rock’n’rolla i R&B, a przede wszystkim country – nie było jednak w owych latach przyjęte, by czarny muzyk uczestniczył w sesjach country. Muzykę tą uważano powszechnie za dziedzictwo białej rasy i zaproszenie na sesję kolorowego mogło skończyć się bojkotem wytwórni. Lester nie brał więc udziału w nagraniach, choć pod jego kierunkiem wykształciło się wielu białych muzyków z jakich później zasłynęło Excello.
Jay Miller dbał, by aranżacje utworów Lestera zachowały ów nieco niedbały, naturalny styl i charakterystyczną podbudowę rytmiczną, która z czasem miała zyskać miano „Excello Sound”. Mało kto pamięta dziś nosowy wokal Lestera i jego harmonijkę imitującą głos nuta po nucie, jego kompozycje z tamtych lat przeszły jednak do historii bluesa i rocka. ''I'm a Lover Not a Fighter'', ''I Hear You Knockin' czy ''Sugar Coated Love'' hity końca lat 50-tych, wielokrotnie coverowano, a ''Pondarosa Stomp” dał nazwę nowoorleańskiemu festiwalowi, jednemu z istotniejszych wydarzeń muzyki źródeł. (tytułowa Pondarosa to bynajmniej nie ranczo z Bonanzy, tak nazywano w latach 50-tych więzienie stanowe w Angola). Nagrania nie przyniosły jednak Lesterowi ani sławy, ani pieniędzy, a większość zysków przypadła wytwórni.
Pod koniec lat 60-tych Lester rozczarowany porzucił scenę. Zakochał się w siostrze Slima Harpo, przeprowadził do niej do Pontiac w stanie Michigan, prowadził ciężarówkę, pracował w tartaku i na budowie. Na scenę powrócił dopiero w 1987 roku, z namową Freda Reifa, gracza na tarze i przyszłego managera Lestera. Płyta „Lazy Lester Rides Again” wydana w angielskim Blues Horizon, zostało tak gorąco przyjęta w Europie, że Lesterem zainteresowała się ponownie amerykańska publiczność, a sam album uhonorowano w Stanach nagrodą W.C. Handy’ego dla najlepszego współczesnego albumu bluesowego 1987 roku. Kolejna płyta „Harp & Soul” (1988) ugruntowała pozycję Lazy Lestera na rynku. Łagodny i bezpretensjonalny Lester stał się ulubieńcem bluesowych festiwali. Jego nagrania miały się odtąd ukazywać w wytwórniach tej miary co Alligator i Telarc, wydał także sporo płyt w przychylnej bluesowi Europie. W 2002 roku przyznano mu nagrodę Boston Blues Society za całokształt twórczości. Obecnie mieszka w Paradise w Kalifornii.
by_ingeborg
http://www.lazylester.net
http://www.batonrougeblues.org
|
|
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2024-04-25 | | 101 lat temu... | | 1923.04.25 W Indianoli w stanie Missisipi ur. się Albert King, jeden z największych współczesnych gitarzystów bluesowych. Zmarł 21 listopada 1992 r. | | | |  |
| | 106 lat temu... | | 1918.04.25 W Newport w stanie Virginia urodziła się Ella Fitzgerald, jedna z największych śpiewaczek w historii jazzu. | | | |  | |
|
Aktualnie: "Alan Lomax - Alan Lomax: Blues Songbook - Boogie Instrumental - R.L. Burnside"
