| Wizyty:
start: 2007-07-03
[14992870]
Wizyt łącznie
[17338]
Wizyt dzisiaj |
[291]
Zarejestrowanych użytkowników
[1]
Zalogowanych
[650]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[18]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
WIELKIE JUG BANDY
| Autor: administrator, 2010-02-23 23:48:00 |
 WIELKIE JUG BANDY
by Jeff Harris
Jug bandy święciły triumfy w latach 20-tych i 30-tych. Należały wówczas do najpopularniejszego nurtu tzw. „race records” , a ich muzyka rozbrzmiewała na ulicach miast i miasteczek od Memphis po Nowy Jork. Przynajmniej tuzin jug bandów nagrywał w tym okresie cieszące się powodzeniem płyty. W ich repertuarze dominował blues, nie stroniły jednak też od popularnych melodii, ragtime’u, reelu i jazzu. Na jugu grali przeważnie czarni, ale zdarzały się i białe składy sięgające po ten nieskomplikowany, ale atrakcyjny instrument.
Paul Oliver wspomina, że „doświadczony muzyk wydobywał z jugu soczyste, dźwięczne brzmienie, pokrewne dźwiękom tuby, na pół dmąc w naczynie, na pół śpiewając”.
Ze swoich jug-bandów słynęło zwłaszcza Memphis. Działało tam wiele znaczących zespołów, na czele z Cannon’s Jug Stomper’s, Memphis Jug Band i grupami prowadzonymi przez Jeda Davenporta, Jacka Kelly’ego i Noaha Lewisa. W jug bandy obfitowało także Louisville, gdzie działały sławne Dixieland Jug Blowers, Phillip’s Louisville Jug Band, Kentucky Jug Band, zespoły Clifforda Hayesa, Earla McDonalda i Whistlera vel Buforda Threlkelda. Scena jugowa Louisville silnie przesiąknięta była jazzem. Wymieniając znaczące zespoły tej epoki wspomnieć trzeba także o Birmingham Jug Band, Cincinnati Jug Band, King David’s Jug Band, a także duet Daddy Stovepipe i Mississippi Sarah.
Choć najsławniejsze jug bandy działały w Memphis, początków jug bandów szukać należy w Louisville w Kentucky. Na przełomie stuleci na ulicach miasta pojawił się pierwszy znany jug-band Cy’a Andersona. W latach 1900-1909 muzycy Cy’a grali na parowcach rzecznych, karnawałach i tańcach wokół Louisville, zdobywając wielką popularność wśród ciemnoskórej ludności. Po Cy'u Andersonie przyszedł czas na jego ucznia Earla McDonalda, bystrego promotora, dzięki któremu muzykę jug-bandów poznali mieszkańcy Chicago i Nowego Jorku. Z Louisville pochodzi także utalentowany skrzypek Clifford Hayes, który przyłączył się do Earl McDonald’s Louisville Jug Band w 1914 roku. Obaj muzycy akompaniowali śpiewaczce Sarze Martin na jej nagraniach z 1924 roku wydanych pod szyldem Sara Martin and Her Jug Band, a później założyli swoje własne składy. Hayes pracował także z Old Southern Jug Band i Dixieland Jug Blowers – jednym z najpopularniejszych jug-bandów w owych czasach, na którego płytach pojawiał się nawet klarnecista Johnny Dodds. W latach 20-tych Hayes porzucił na jakiś czas jug-bandy grając na saksofonie altowym w profesjonalnych składach, później powrócił jednak do korzeni i aż do śmierci w 1955 roku przewodził jugowym składom.
W szeregach Louisville Jug Band występowali także i nagrywali wokaliści Ben Ferguson i John Harris, których utwory wydawała w latach 30-tych wytwórnia Victor.
Whistler and His Jug Band to kolejna z popularnych grup Louisville. Nagrywali dla wielu wytwórni w połowie lat 20-tych i wczesnych latach 30-tych, a ich muzyka przez lata inspirowała następców. Grupę założył w Louisville w 1915 roku gitarzysta, wokalista i flecista Buford Threlkeld, którego nagrania zachowały się na płytach Gennetta wydawanych na początku lat 20-tych i Okeh z 1927 roku.
Ostatnim ze znanych jug-bandów Louisville był Phillips Jug Band/Kentucky Jug Band, założony przez popularnego saksofonistę Hooksa Tilforda. Tilford grał wcześniej z Ma Rainey, pojawia się też na jej nagraniach z 1925 roku. Rok później założył swój pierwszy jug-band.
Popularność jug-bandów szybko przekroczyła granice Kentucky. Około 1925/26 roku spiewak, gitarzysta i harmonijkarz Will Shade założył sławny Memphis Jug Band, ogłaszając, że pragnie robić ‘coś podobnego jak chłopcy z Kentucky”. Muzycy Shade’a występowali z tawernach, w parkach i na ulicach Memphis. Kiedy na początku 1927 roku wytwórnia Victor wysłała na Południe łowców talentów, by nagrywali bluesa, gospel i muzykę country, producenci zachwycili się energią i bogactwem muzyki jug-bandu Shade’a. Memphis Jug Band podbił serce wysoce cenionego w środowisku Ralpha Peera. Dzięki jego poparciu pierwsze dwie płyty rozeszły się w rekordowym nakładzie, a zespół nagrał w latach 1927-1934 ponad 80 utworów. Shade czerpał z bogatej skarbnicy miejscowych talentów, a na jego nagraniach pojawia się ponad 19 muzyków. Pierwotnie w składzie występowali ponoć Frank Stokes i Furry Lewis. Memphis Jug Band stał się atrakcją miasta, występując na dobrze płatnych konwencjach wyborczych, w country klubach, na otwarciach sklepów i miejskich uroczystościach. Z końcem lat 30-tych popularność jug-bandów zaczęła spadać, Shade pracował jednak nadal aż do lat 60-tych. Zmarł w 1966 roku, pozostawiając po sobie bogatą kolekcję nagrań i dokumentów.
Spośród wielu artystów związanych z Memphis Jug Band wymienić warto z pewnością zawodowego hazardzistę Kaisera Cliftona i dawną śpiewaczkę wodewilową Minnie Wallace, których występy zachowały się na nagraniach Victira w lat 30-tych.
Wielka popularność Memphis Jug Band sprawiła, że w mieście jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać kolejne składy - Cannon’s Jug Stompers, Jed Davenport’s Beale Street Jug Band czy Jack Kelly’s Jug Band (znany później jako The South Memphis Jug Band). W latach 20-tych na ulicach miasta grało ich przynajmniej osiem.
Jed Davenport, harmonijkarz i wokalista, który pierwsze kroki stawiał na przełomie lat 20-tych i 30-tych w medicine show, począwszy od 1929 roku nagrywał w Memphis ze swoim Beale Street Jug Bandem. Zespół towarzyszył w studio Joe’mu McCoy’owi, Memphis Minnie i Henry’emu L. Castle znanemu jako Too Tight Henry. Memphis Minnie nieraz towarzyszyła też podobno muzykom na gitarze.
Jack Kelly, kolejny z liderów kierunku pochodził ponoć z północy Mississippi, ale większość życia spędził w Memphis, śpiewając na ulicach i towarzysząc muzykom tej miary co Frank Stokes, Dan Sane, Will Batts, Little Buddy Doyle czy Walter Horton. W 1933 nagrał 14 utworów z South Memphis Jug Band, w którego składzie grali wówczas Will Batts na skrzypcach, Dan Sane na gitarze i D.M. Higgs na jugu. Później nieraz nagrywał jeszcze z Battsem. Ostatnie znane nagrania Kelly’ego pochodzą z 1952 roku – razem z Walterem Hortonem nagrał wówczas dla Sun płytę Jackie Boy & Little Walter.
Najpoważniejszym konkurentem Memphis Jug Band byli Cannon’s Jug Stompers. Zespół sprzedał co prawda mniej płyt, nagrywał bowiem jedynie przez dwa lata (1928-1930), nie ustępował jednak muzykom Shade’a popularnością. Twórca zespołu Gus Cannon we wczesnej młodości przemierzał Południe z medicine show, pod koniec lat 20-tych osiadł w Memphis, gdzie nagrywał z Blind Blake’m i powołał do życia Cannon’s Jug Stompers. Zespół grał z parkach i na ulicach Memphis i pobliskich miast Brownsville i Ripley. Cannon śpiewał, grał na jugu i banjo. Towarzyszył mu zwykle utalentowany harmonijkarz i wokalista Noah Lewis, znany także z nagrań solowych, płyt Noah Lewis’s Jug Band i nagrań ze Sleepy Johnem Estesem wydanych w 1930 roku. Gdy złote lata jug-bandów przeminęły Cannon popadł w zapomnienie. Dopiero w 1963 roku jego kompozycja “Walk Right In” nagrana przez Rooftop Singers stała się hitem, przyciągając uwagę mediów. Cannon zaczął ponownie nagrywać, w 1963 roku ukazała się płyta Walk Right In nagrana dla Stax razem w Willem Shade’m. Cannon zmarł 16 lat później w 1979 roku.
Johnny Watson znany lepiej jako Daddy Stovepipe urodził się w 1867 w Mobile w Alabamie. Przemierzał Południe grając na harmonijce, śpiewając i akompaniując sobie na gitarze. Nagrywał trzykrotnie w drugiej połowie lat 30-tych, solowo i wraz z żoną Mississippi Sarah. Po wojnie wyemigrował na Północ. Spotykano go na chicagowskiej Maxwell Street, a ostatnie jego nagrania zarejestrowano tam właśnie w 1960 roku. Weszły one w skład kompilacji Blues From Maxwell Street. Zmarł niedługo potem.
W latach 20-tych działał nie tylko jeden Stovepipe. Był i Stovepipe No.1, czyli Sam Jones, harmonijkarz, gitarzysta i flecista kojarzony z Cincinnati Jug Bandem Waltera Colemana i King David’s Jug Bandem. Jones urodził się prawdopodobnie ok. 1880 roku i całe swoje życie spędził w Cincinnati. Pozostawił po sobie około półtora tuzina utworów z lat 20-tych nagrywanych w one-man-band, w duecie z gitarzystą Davidem Crockettem i z towarzyszeniem King David’s Jug Band.
Po drugiej stronie Mississippi, w Alabamie działał kolejny uwielbiany zespół: Birmingham Jug Band, w którego składzie grał Jaybird Coleman
Miłośnikom jug-bandów polecam: Ruckus Juice & Chitlins, Vol. 1 & 2: The Great Jug Bands (Yazoo), czteropłytowy album Memphis Jug Band with Gus Cannon’s Jug Stompers (JSP) i jego również czteropłytowy sequel Memphis Shakedown: More Jug Band Classics (JSP).
tłum. by_ingeborg
http://sundayblues.org/
|
|
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
|
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2024-04-26 | | 98 lat temu... | | 1926.04.26 W Blackville w Pd. Karolinie ur. się J.B. Hutto, jeden z największych gitarzystów elektrycznych chicagowskiego bluesa. Zmarł 12.06.1983 r.
| | | |  |
| | 40 lat temu... | | 1984.04.26 W Hollywood na Florydzie zmarł William ''Count'' Basie, lider jednego z najsławniejszych big-bandów w historii jazzu.
| | countbasie.com | |  |
| | 138 lat temu... | | 1886.04.26 w Columbus w Georgii ur. się Ma Rainey (Gertrude Pridgett), jedna z największych wokalistek wczesnego bluesa i pierwszych czarnoskórych śpiewaczek, które podbiły amerykański rynek płytowy. Zm. 22.12.1939.
| | | |  |
| | 109 lat temu... | | 1915.04.26 we Frayser, MS, ur. się Johnny Shines, jeden z ostatnich gitarzystów Delty, mistrz Johnny'ego Wintera i Floyda Jonesa. | | | |  | |
|
Aktualnie: "Blind Willie McTell - Statesboro Blues - Dark Night Blues"
