| Wizyty:
start: 2007-07-03
[15041919]
Wizyt łącznie
[66387]
Wizyt dzisiaj |
[291]
Zarejestrowanych użytkowników
[0]
Zalogowanych
[650]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[18]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
|
''From Memphis To Norfolk'' odc.59, Little Walter, 19.02.2009,21:00 |
| Autor: administrator, 2009-02-18 23:38:37 |
 ''From Memphis To Norfolk'' odc.59, Little Walter, 19.02.2009,21:00
Little Walter, a właściwie Marion Walter Jacobs, wokalista, harmonijkarz i gitarzysta, przyszedł na świat 1 maja 1930 roku na farmie w Marksville w Luizjanie. Dorastał w Aleksandrii, w ubogiej rodzinie. Nauczył się grać na harmonijce w ósmym roku życia, słuchając nagrań Sonny Boya Williamsona.
Little Waltera zalicza się do najznamienitszych harmonijkarzy bluesa. Jego unikalna technika i ekspresja zrewolucjonizowały grę na harmonijce. Uważa się go za ojca współczesnej harmonijki bluesowej i blues-rockowej, a wpływy jego gry odnaleźć można u niemal każdego współczesnego harmonijkarza, od Roda Piazzy, po Charliego Musselwhite'a.
Little Walter nie mógł poszczycić się zbyt gruntownym wykształceniem. W wieku dwunastu lat opuścił szkołę i wyjechał w świat, zarabiając na życie występami na ulicach Nowego Orleanu, Memphis, Heleny i St. Louis, i imając się dorywczych prac. Grywał w tych latach z największymi sławami bluesa – Sonny Boyem Williamsonem II, Sunnylandem Slimem i Honeyboyem Edwardsem.
W 1945 roku przybył do Chicago, zdobywając w krótkim czasie uznanie środowiska bluesowego. Towarzyszył na harmonijce wirtuozom South Side, sięgał też po gitarę. Z tych czasów pochodzi jego pierwsze, niewydane nagranie – towarzyszy na nim na harmonijce przyjacielowi – Floydowi Jonesowi. Little Walter sięgał chętnie po klasykę bluesa, jego styl jednak znacznie wyprzedzał współczesnych. Podziwiano jego głęboko emocjonalne interpretacje, harmonijkę, raz potężną jak organy, kiedy indziej łkającą cicho, jak rożek, i niezrównane improwizacje, bliskie tradycji saksofonu jazzowego. Jako wokalista śpiewał – jak wspomina Pete Welding – z tą samą intensywnością i żarliwością, która cechowała jego grę na harmonijce. Wiele z elementów współczesnego bluesa, które przyjęliśmy dziś uważać za samo jądro bluesa, zbudował w latach 50-tych właśnie Little Walter.
Waltera gniewało, że jego harmonijkę zagłuszają elektryczne gitary, sięgnął więc po prostą, choć wcześniej rzadko stosowaną metodę – grał trzymając w stulonych dłoniach niewielki mikrofon podłączony do gitarowego wzmacniacza, uzyskując w efekcie brzmienie podobne do saksofonu. W przeciwieństwie jednak do współczesnych mu harmonijkarzy – Snooky'ego Pryora, czy Sonny Boya Williamsona, stosował tą metodę nie tylko do zwiększenia głośności instrumentu, ale także wydobycia z niego całkowicie nowego brzmienia i efektów dźwiękowych nigdy wcześniej nie spotykanych w grze na harmonijce. Uważa się, że był pierwszym muzykiem, który odkrył możliwości płynące z wykorzystania elektronicznych zakłóceń dźwięku.
Pierwsze nagrania Little Waltera ukazały się w 1947 roku w Ora-Nelle, niewielkim wówczas studiu, mieszczącym się na tyłach sklepu muzycznego na chicagowskiej Maxwell Street. W okresie tym w grze Waltera słychać silne wpływy Sonny Boya Williamsona I. W wieku osiemnastu lat Little Walter na zaproszenie Jimmy'ego Rogersa, który podziwiał jego występ na rogu Maxwell Street, dołączył do zespołu Muddy'ego Watersa, a w 1950 pojawił się z nim razem na nagraniach dla Chess. Waters, Rogers i Little Walter byli wówczas jednym z najbardziej postępowych zespołów Chicago. Nawet po odejściu z zespołu w 1952 roku Walter towarzyszył Muddy'emu na niemal wszystkich jego klasycznych płytach z lat 50-tych. Gitarę Little Waltera można usłyszeć na nagraniach dla niewielkiego Parkway, na których akompaniował Muddy'emu Watersowi i Baby Face Leroy'owi Fosterowi (wznowionych przez Delmark w 1993, jako ''The Blues World of Little Walter'') i dla Chess – z Muddy'm, Jimmy'm Rogersem i Eddie'm Ware'm.
W 1952 roku Little Walter założył własny zespół The Jukes, zwany też The Nightcats, święcąc w latach pięćdziesiątych triumf za triumfem. Występował też z Four Aces, po odejściu z jego składu Juniora Wellsa. Dave Myers wspomina Waltera z podziwem: ''Stworzyliśmy mu ramy, potrzebował wiele swobody, by wyrażać siebie, a my byliśmy chętni i podatni na naukę, poszukiwaliśmy w tym okresie własnego brzmienia i wiele eksperymentowaliśmy''.
Już jedno z pierwszych jego nagrań dla Checker Records – ''Juke'' - stało się hitem R&B, utrzymując się wiele tygodni na pierwszym miejscu listy przebojów magazynu Billboard. Po raz pierwszy w historii instrumentalny utwór harmonijkowy wspiął się na szczyty list przebojów. ''Juke'' uważany jest przez krytyków za jeden z utworów, które przeobraziły oblicze współczesnej muzyki. Walter nagrał dla Checkera przeszło czternaście hitów, w tym ''My Baby'', ''Off the Wall'', ''Sad Hours'' i ''Roller Coaster'', dystansując tym samym nawet swych przyjaciół Howlin' Wolfa i Watersa. Towarzyszył również na harmonijce plejadzie gwiaz bluesa, takich jak Jimmy Rogers, Memphis Minnie, Johnny Shines, Floyd Jones, Bo Diddley, Otis Rush, Johnny Young i Robert Nighthawk.
Lata 60-te nie były pomyślne dla Little Waltera, choć w okresie tym dwukrotnie odbył tournee po Starym Świecie, w tym w 1964 roku zjeździł Europę z Folk Blues Festival. Zespół rozpadł się, alkoholizm i popędliwa natura pogarszały stosunki z wydawcami i managerami. ''Ani na chwilę nie przestawał grać kowboja - wspomina Mike Rowe – swoim czarnym cadillakiem zajeżdżał z piskiem opon pod drzwi klubu, tak, by kto żyw wypadł zobaczyć, co się dzieje''.
Wkrótce po powrocie z Europy, 15 lutego 1968 roku Little Walter wdał się w kolejną pijacką burdę w klubie na South Side. Choć obrażenia, jakie odniósł w bójce pozornie wydawały się niewielkie, okazały się śmiertelne. Little Waltera znaleziono rano martwego w mieszkaniu jego dziewczyny. Oficjalną przyczyną zgonu był skrzep w sercu. Miał zaledwie 37 lat.
tekst: by_ingeborg
grafika: by_jednoręki
http://en.wikipedia.org/wiki/Little_Walter
http://www.rockhall.com/
http://www.musicianguide.com/
|
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
| |
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2024-04-19 | | 32 lat temu... | | 1992.04.20 w Tuscaloosa w wieku 77 lat zmarł Johnny Shines, jeden z ostatnich gitarzystów Delty, mistrz Johnny'ego Wintera i Floyda Jonesa. | | | |  |
| | 116 lat temu... | | 1908.04.20 W Kentucky, Louisville (USA) urodził się Lionel Hampton perkusista, pianista, vibrafonista. | | lionelhampton.nl | |  |
| | 95 lat temu... | | 1929.04.20 w Edwards w Missisipi ur. się Johnny Fuller, gitarzysta i wokalista, jeden z czołowych muzyków West Coast bluesa lat 50-tych. Łączył bluesa z R&B i rock'n'rollem. Zm. w Oakland w Kalifornii 20.05.1985.
| | | |  |
| | 84 lat temu... | | 1940.04.20 w Scott w Arkansas ur. się Calvin Leavy, gitarzysta i wokalista soulowy i bluesowy, autor ''Cummins Prison Farm''. Zmarł 06.06.2010. | | | |  |
| | 66 lat temu... | | 1958.04.20 w Chicago ur. się Gary Primich, harmonijkarz, gitarzysta i wokalista, współzałożyciel Mannish Boys. W 1995 wydał album swój najb. znany album:''Mr Freeze''. Współpracował z Marcią Ball, Ruthie Foster i Jimmiem Vaughanem. Zmarł w 2007 z powodu p | | | |  |
| | 116 lat temu... | | 1908.04.20 w Louisville, Kentucky, ur. się Lionel Leo Hampton, wibrafonista, pianista i perkusista jazzowy, lider słynnego big-bandu, jeden z największych jazzmanów w historii gatunku. Zm. 31 sierpnia 2002. | | | |  | |
 |
 |
|
Aktualnie: "Josh White - Bluesman, Guitar Evangelist, F - Saint James Infirmary"
