| Wizyty:
start: 2007-07-03
[14990614]
Wizyt łącznie
[15082]
Wizyt dzisiaj |
[291]
Zarejestrowanych użytkowników
[0]
Zalogowanych
[650]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[18]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
|
FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc.80, ISHMAN BRACEY, CZWARTEK 03.12.09, 21:00 |
| Autor: administrator, 2009-12-02 20:53:34 |
 FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc.80, ISHMAN BRACEY, CZWARTEK 03.12.09, 21:00
Ishman Bracey, gitarzysta i wokalista, bliski przyjaciel Tommy’ego Johnsona, uznawany jest za jedną z najważniejszych postaci wczesnego bluesa Delty Mississippi.
Ishman przyszedł na świat 9 stycznia 1901 r. w Byram w Mississippi. Na gitarze zaczął grać we wczesnej młodości. Już jako dziesięciolatek występował na piknikach, zabawach i w juke jointach. Kilka lat później wyruszył do Jackson, gdzie zaczął występy z miejscowymi sławami takimi jak Charlie McCoy i Son Spand. W Jackson poznał też Tommy’ego Johnsona, z którym przyjaźń przetrwać miała długie lata. Tommy i Ishman zarabiali występami w barach i na zabawach tanecznych w mieście i okolicach.
Duży wpływ na kształtowanie się brzmienia Bracey’a miał też Rev. Rubin Lecy, dzięki któremu młody bluesman poznał tajniki gry w archaicznym stylu centralnego Mississippi.
Styl Ishmana – „zbuntowanego” młodzieńca i przyszłego kaznodziei - cechowała bezkompromisowa bezpośredniość pozbawiona ozdobników melodycznych i świadomego wyrazu artystycznego cechującego styl jego towarzysza Tommy’ego Johnsona. Bracey był mistrzem w skracaniu nut, zarówno podczas śpiewu, jak i grania na gitarze. Śpiewał szorstkim głosem, nieco nosowo, grał w bardzo powściągliwy sposób.
W połowie lat 20-tych Ishmana odkrył H.C.Speir. Spotkanie to wkrótce przyniosło owoce. Już w lutym 1928 roku Ishman stanął po raz pierwszy w studio nagrań wytwórni Victor. Podczas sesji Bracey`owi towarzyszył na gitarze Charley McCoy, którego mandolinowy styl gry stanowił idealne uzupełnienie nosowego wokalu Bracey’a i jego ascetycznej techniki gry. Uczestnictwo McCoy`a w nagraniach nie było przypadkowe - to właśnie Ishman Bracey zwrócił uwagę H.C. Speira na Tommy’ego Johnsona i Charliego McCoy’a. Podczas tej pierwszej sesji Ishman nie nagrywał co prawda razem z Tommy’m Johnsonem, utwory obu artystów znalazły się jednak na wspólnej płycie: „The Famous 1928 Tommy Johnson – Ishman Bracey Session”. Jedna strona płyty zawiera siedem nagrań Tommy’ego Johnsona, druga - siedem utworów Ishmana Bracey’a. Obu bluesmanom towarzyszył Charlie McCoy. Płyta odniosła wielki sukces, a muzycy zyskali dzięki niej uznanie środowiska muzycznego.
W lipcu 1928 r. Bracey wziął udział w dwóch kolejnych sesjach nagraniowych. Ostatnia sesja nagraniowa Ishmana odbyła się w 1931 r. z udziałem The New Orleans Nehi Boys, w którego skład wchodzili Kid Ernest Michale na klarnecie i Charles Taylor grający na pianinie i gitarze.
cu W latach 30-tych Ishman i Tommy Johnson występowali wspólnie w „medicine-show circuit”, jednak ze względu na nieporozumienia spowodowane podziałem pieniędzy i alkoholizmem Johnsona drogi obydwu muzyków w końcu się rozeszły. Tommy Johnson grał do końca swoich dni pozostając wierny bluesowi. Ishman nie porzucił występów, coraz częściej jednak klasyczne bluesy zaczął zastępować pieśniami gospel, a wreszcie w połowie lat 40-tych wycofał się z muzycznego bussinesu. Grał odtąd tylko siebie samego i grona bliskich przyjaciół, nigdy już jednak nie zdecydował się na powrót do studia.
W 1950 r. Ishman – od dzieciństwa głęboko wierzący - przeżył nawrócenie i poświęcił się pracy duszpasterskiej. W 1951 r. został wyświęcony w kościele baptystów. Od tego czasu z uporem odmawiał powrotu do muzyki, nawet wówczas, gdy we wczesnych latach 60-tych, w okresie odrodzenia bluesa, namawiano go do powrotu na scenę. Ishman był dumny z nagrań dokonanych w latach 20-tych, lecz jedyną muzyką, którą grał były wielbiące Pana pieśni gospel. Aż do śmierci śpiewał je w miejscowych kościołach. Zmarł 12 lutego 1970 r. w Jackson, Mississippi.
Po Ishmanie Bracey`u pozostały tylko 23 nagrania (16 utworów oraz kilka powtórek). Nagrania te zachowały się m.in. na płytach: Complete Recorded Works 1928-1929; Ishman Bracey 1928-1930; King of the Blues vol. 12. Do jego najbardziej znanych utworów należą „Trouble Hearted Blues” (nagrany w dwóch wersjach) oraz „Left Alone Blues”. Jego twórczość, choć dziś niedoceniana, należy do najwartościowszych nurtów w historii bluesa. Podobnie jak muzykę Charley’a Pattona powinno się przesłuchać niejeden raz.
by Jerzy
Grafika: by Jednoręki.
|
 [0] komentarzy
skomentuj
|
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
| |
|
|
| |
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
| | |
|
Dziś jest: 2024-04-23 | | 130 lat temu... | | 1894.04.23 w Anniston w Alabamie ur. się Cow Cow Davenport, jeden z największych pianistów wczesnego bluesa, jeden z twórców boogie woogie, autor sławnego ''Cow Cow Boogie''. Zmarł 03.12.1955 r.
| | | |  |
| | 40 lat temu... | | 1984.04.23 W Dallas zmarł William ''Red'' Garland, pianista i kompozytor jazzowy, członek kwintetu Milesa Davisa. | | | |  |
| | 29 lat temu... | | 1995.04.23 w Luizjanie zmarł Lonesome Sundown wł. Cornelius Green, wokalista i gitarzysta bluesa i zydeco, muzyk Cliftona Cheniera i Excello Records. Miał 66 lat. | | | |  | |
|
Aktualnie: "Sonny Terry&Brownie McGhee - Back To New Orleans - The C. C. and O. Blues"
