reklama  
 
  play  
Czwartek, 28 Marca w Radio Derf
 Playlista   Pomoc   Parametry Play
Bluesdelta
Play
Jazz
Play
Blues Standards
Play
Soul
Play
Bluesrock
Play
Polski blues
-=-=-=-=-=-                    FROM MEMPHIS TO NORFOLK – ZBIÓR ARTYKUŁÓW PRZEDSTAWIAJĄCYCH SYLWETKI WCZESNYCH BLUESMANÓW Z DELTY MISSISIPI, ZAPRASZAMY DO LEKTURY !!!                    -=-=-=-=-=-                    
  
NOWOŚĆ : The Brothers - March 10, 2020 Madison Square Garden (Live) (2021) 4 CD



NOWOŚĆ : Buddy Guy - [2022] - The Blues Don`t Lie



NOWOŚĆ : Buddy Guy - [2022] - The Blues Don`t Lie







Bluesdelta
  Aktualnie: "Rev. Gary Davis - Blues&Ragtime - Buck Rag"
Jazz
  Aktualnie: "Metheny, Pat - Works - `It`s For You`"
Blues Standards
  Aktualnie: "John Lee Hooker - Live At Montreux 1990 - Boogie Chillen` (Live)"
Soul
  Aktualnie: "Aretha Franklin - A Rose Is Still a Rose - Never Leave You Again"
Bluesrock
  Aktualnie: "Stevie Ray Vaughan and Double Trouble - The Essential Stevie Ray Vaughan and Double Trouble (Disc 1) - Voodoo Child (Slight Return) (Live)"
Polski blues
  Aktualnie: "J.J. Band - Searching for the Blues - Roxanne"
 
  menu  
aktualności
artykuły
download
festiwale
forum
From Memphis to Norfolk
galeria
koncerty
kontakt
linki nadesłane
o Radio Derf
reklama w Radio Derf
reportaże i wywiady
transmisje live
 
  reklama  
 
  partnerzy  
 
  odwiedzający  
 Wizyty:
start: 2007-07-03
 [15015911]  Wizyt łącznie
 [62101]  Wizyt dzisiaj
 
  reklama  
 
  reklama  
 
  statystyki  
 [291]  Zarejestrowanych użytkowników
 [0]  Zalogowanych

 [650]  Aktualności

 [7]  Koncertów
 [0]  Nieopublikowanych
 [7]  Archiwalnych

 [93]  Galerii

 [18]  Linków

 [0]  Postów RD

 [55]  Reportaży/Relacji

 [3]  Forum

 [120]  Tematów forum

 [2449]  Postów forum
 
  From Memphis to Norfolk  
<< (1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1) >>
FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc.82, SCRAPPER BLACKWELL, 14.01.2010, 21:00  
Autor: administrator, 2010-01-20 21:04:25
FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc. 82, SCRAPPER BLACKWELL, 14.01.2010, 21:00

“Scrapper” Blackwell, wokalista, pianista i jeden z najbardziej fascynujących gitarzystów bluesowych lat dwudziestych i trzydziestych, urodził się jako Francis Hillman Blackwell 21 lutego 1903 r. w Syracuse, w Północnej Karolinie. Podobnie jak jego oddany przyjaciel Leroy Carr był znakomitym stylistą i utalentowanym kompozytorem.

Urodzony w utalentowanej muzycznie rodzinie, dzieciństwo spędził w Indianapolis, dokąd jego rodzice przeprowadzili się w 1906 roku. Już jako mały chłopiec zbudował z pudła po cygarach i drutu swój pierwszy instrument. Grać na nim nauczył się instynktownie, podobnie jak gry na gitarze, a później także pianinie. W nauce pomagał mu ojciec – utalentowany skrzypek. Francis miał w żyłach krew Czirokezów i to pewnie jej zawdzięczał swój gorący temperament, z powodu którego babcia nazwała go „Scrapperem”.

Jako nastolatek zarabiał na życie graniem, wędrując pomiędzy Indianapolis i pobliskimi miastami. Szczególnie upodobał sobie Chicago z jego bogatą muzyczną sceną. Zaglądał tam często, wracał jednak zawsze do rodzinnego domu w Indianapolis. Wykorzystując szanse, jakie przedsiębiorczemu chłopcu z jego środowiska stwarzała prohibicja, zajął się pędzeniem i przemytem alkoholem, nieźle zarabiając na tym nielegalnym procederze.

Scrapper grał coraz więcej, rosła też jego sława jako gitarzysty. 16 czerwca 1928 nagrał swoją pierwszą płytę. Znalazły się na niej dwa utwory: „Penal Farm Blues” i „Kokomo Blues”. Ten ostatni wykorzystali później Kokomo Arnold („Old Kokomo Blues” ) oraz Robert Johnson (słynne „Sweet Home Chicago” ). W tym też mniej więcej czasie Scrapper spotkał innego wybitnego muzyka Leroy’a Carra. Poznał go handlując whisky. Jak wspomina w wywiadzie dla Teodora F. Wattsa: „Leroy wypił cały alkohol, jaki miałem, musiałem więc porzucić interes”. Oboje przepadali za muzyką i alkoholem, szybko więc znaleźli wspólny język – powstał duet fundamentalny dla historii bluesa.

Już kilka dni po pierwszej sesji nagraniowej Srappera, 19 czerwca 1928 r. obaj muzycy stanęli razem w studio. Nagrany podczas tej sesji utwór „How Long, How Long Blues” to pełna niepokoju, a zarazem i rezygnacji skarga Carra („Ile czasu dziewczyno, ile czasu…” ), w której jego wokalowi akompaniuje głęboki, uporczywy bas fortepianu i śmiała linia gitary Blackwella. Piosenka wywarła wielkie wrażenie na czarnych słuchaczach i okazała się bestsellerem. W krótkim czasie rozszedł się ponad milion kopii, a matryca zużyła się do tego stopnia, że Carr i Scrapper musieli nagrać kolejną wersję. W sumie obaj muzycy nagrali aż sześć wersji utworu, a piosenka weszła na stałe do kanonu bluesa. Wiele lat później Muddy Waters wspominał, że była to jedna z pierwszych piosenek, jakie nauczył się grać.

Scrapper zdobył wielką sławę i w latach 1928–1935 nagrywał wielokrotnie zarówno solowo, jak i z udziałem Leroy’a Carra. Towarzyszyli mu także: Chippie Hill i Black Bottom McPhail (wokal). W pamięć zapadają zwłaszcza imponujące solówki, granych ulubioną przez Scrappera techniką „single string”. Jego nowatorski styl gry stał się mostem między wiejskim i miejskim bluesem.

Solowe utwory Blackwella poziomem nie ustępowały jego nagraniom z Carrem, pozostają jednak mniej znane, nie przyniosły mu też takich dochodów. Scrappera podziwiano najbardziej w duecie z Carrem, a nagrania ich fortepianowo-gitarowego duetu w połączeniu z ciepłym głosem Carra długo pozostawały wzorcem dla muzyków bluesowych.

W historii bluesa rodziło się wiele duetów fortepianowo-gitarowych, żaden z nich nie osiągnął jednak podobnego sukcesu. „Grając w duecie Blackwell i Carr wykazywali niemal telepatyczne porozumienie” – pisał Giles Okey w „The Devils Music: A History of the Blues”. Blackwell i Carr cieszyli się takim wzięciem, że nie brakowało im zleceń nawet w najcięższych latach Wielkiego Kryzysu, kiedy inni artyści bluesowi z trudnością utrzymywali się na powierzchni.

Grali razem aż do nagłej śmierci Leroy’a Carra w 1935 roku. 25 lutego 1935 r. nagrali ostatnią wspólną sesję. 7 i 8 lipca 1935 r., Scrapper złożył hołd przyjacielowi nagrywając sławny „My Old Pal Blues”, w którym przy pianinie zastąpił Carra Dot Rice. Była to, jak się później okazało, ostatnia z wielkich sesji Blackwella. Śmierć przyjaciela była dla niego szokiem. Porzucił muzykę i nagrania, zarabiając na życie dorywczymi pracami. Pojawił się na scenie jeszcze tylko kilkakrotnie. W latach 1940-41 zagrał kilka koncertów z Champion Jackiem Dupree, po czym zniknął ze sceny.

Pod koniec lat czterdziestych, w dobie rewiwalu bluesa, Scrapper powrócił na scenę, nie było mu jednak łatwo - jego styl „trącił myszką”, a wspaniały głos zniszczył alkohol. Nie poddawał się jednak i w latach 50-tych udało mu się odzyskać formę. Nauczył się grać na gitarze elektrycznej, a w 1958 roku dzięki Artowi Rosenbaumowi zaczął ponownie nagrywać. Znów podziwiano go za mistrzowską grę, a jego styl nabrał przez lata głębi i intensywności. Kariera muzyczna Scrappera nabrała rozmachu, występował w Indiana Jazz Club, nagrał wiele nowych utworów, towarzyszył też w studio innym wykonawcom. Szczęście zdawało mu się sprzyjać, nie na długo jednak. Pewnego wieczoru postrzelono go w przypadkowej sprzeczce. Zmarł następnego dnia, 7 października 1962 r. w rodzinnym Indianapolis.

Nagrania Scrappera Blackwella ukazały się m.in. na płytach; „Scrapper Blackwell vol. 1”, na której znajdują się utwory nagrane w latach 1928-1932 (w tym „Kokomo Blues”, „Penal Farm Blues”, „Mr. Scrapper`s Blues”.). Płyta „Scrapper Blackwell vol.2” zawiera utwory nagrane w latach 1934-1958 (m.in.”Morning Mail Blues”, My Old Pal Blues”, „The Death of Leroy Carr” z udziałem Bumble Bee Slima). Znaczącą pozycją w dorobku Blackwella jest nagrana w 1961 r., a wydana w 1962 „Mr. Scrapper`s Blues”. Na płycie znalazły się kompozycje Leroy’a Carra „Blues Before Sunrise” „Gerorge Street Blues”, nowa wersja starej kompozycji Blackwella „Penal Farm Blues”, standard „Nobody Knows You When You Are Down And Out” oraz nie nagrany wcześniej „Little Girl Blues” gdzie Scrapper daje się poznać jako znakomity pianista.

Warto wspomnieć także o wydanej w 1960 r. “Blues Before Sunrise” (w 1962 r. ukazała się płyta; “Leroy Carr „Blues Before Sunrise” accompanied by Scrapper Blackwell and Josh White.), “My Heart Struck Sorrow” z Brooks Berry (1963 r.) , kompilacja “The Virtuoso Guitar Of Scrapper Blackwell” (1970 r.) “Naptown Blues” z Leroy’em Carrem (wyd.1973 r.) i “Blues That Make Me Cry” (1981 r.)

Tekst: by Jerzy
grafika: by Jednoręki
 [0] komentarzy    skomentuj  
<< (1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1) >>
 
  kalendarium  
Dziś jest: 2024-03-28
137 lat temu...
1887.03.28 W Kingsport w stanie Tennessee urodził się Cripple Clarence Lofton, znany wykonawca bluesa i boogie woogie. Zmarł 9 stycznia 1957 r.

72 lat temu...
1952.03.28 urodził się Benedykt Kunicki, muzyk, twórca, pomysłodawca i dyrektor artystyczny JIMIWAY Blues Festival i BLUES COLOURS Festival, współtwórca PSB, prezes Stowarzyszenia JIMIWAY -TABiR'70 i lider rhythm'n'bluesowej grupy FIRE BAND.
www.jimiway.pl
 
  reklama  
 
  szukaj  


[również w treści]
 
 
  logowanie  

Nie jesteś zalogowany/-a

login: 

hasło: 




Nie pamiętam hasła

Zarejestruj się

 
  reklama  
 
  najnowsze  
Powered by PHP, Copyright (c) 2007-2024 ..::bestyjek::..